தேடும் கண் பார்வை தவிக்க-1

 

முன்னுரை:

காதலின் ஆழத்தை பற்றி சொல்லும் இனிமையான காதல் கதை இது.. தன் காதலனை/காதலியை தொலைத்து விட்டு தேடி அலையும் இரு இதயங்கள் இணைந்தால் என்னவாகும்?? தெரிந்து கொள்ள இந்த கதையை தொடர்ந்து படியுங்கள்..

 இந்த கதையும் உங்கள் மனதுக்குப் பிடித்த இனிமையான காதல் கதைதான்..படித்துவிட்டு உங்கள் கருத்துக்களை பகிருங்கள்.. Happy Reading!!!

********

அத்தியாயம்-1

சென்னை மெரினா கடற்கரை..

பௌர்ணமி நிலவின் ஒளியில் தகதகத்து கொண்டிருந்தது அந்த வங்க கடல்..  

சென்னை மாநகரத்து சாலையில் எப்பொழுதும் கேட்கும் வாகனங்களின் இரைச்சலை போல, பௌர்ணமி நாள் என்பதால் அந்த வங்க கடலின் அலைகளின் இரைச்சலும் அதிகமாகவே இருந்தது..  

ஆர்ப்பரிக்கும் கடலை ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர் மக்கள்..

மணி 9 ஆன பொழுதும் ஆங்காங்கே மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக நின்று கொண்டும்  ஜோடி ஜோடியாக ஒருவர் கையில் மற்றவர் கைகளை  பொருத்திக் கொண்டும்  அமர்ந்திருந்த காதல் ஜோடிகளும் அந்த வாரம் முழுவதும் வேலை செய்த அலுப்பு தீர சரக்கு பாட்டிலை வாங்கிக் கொண்டு நண்பர்களுடன் சரக்கு அடித்துக் கொண்டே கிண்டல் அடித்து கலாய்த்து பேசிக் கொண்டிருந்த இளைஞர் கூட்டம் ஒருபக்கம் என பல விதமான மக்களை பார்த்து ஆர்ப்பரித்து  கொண்டிருந்தது அந்த அலைகடல்..

அப்படிப்பட்ட மக்களில் ஒருவனாக அந்த நெடியவனும் தன் நீண்ட காலை நீட்டி கடலை நோக்கி அமர்ந்துகொண்டு இரு பக்கமும் தன் வலிய கரங்களை மணலில் ஊன்றி லேசாக பின்னால் சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டு அந்த  கடலையே  பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்..

அந்த கடல் அலைகள்  ஒவ்வொரு முறையும் கரையை எட்டி விட துடித்து ஒன்றை ஒன்று முட்டி மோதிக்கொண்டு கரையை நோக்கி ஆவலாக வருவதை போலவே அவனுடைய மனமும் அவன் உள்ளே ஏதேதோ நினைவுகள்  முட்டி மோதிக் கொண்டிருக்க அந்த  கடலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அவன்  பார்வையில் என்ன இருந்தது?  புரியவில்லை..  அவன் அந்த கடல் மங்கையை ரசிக்கிறானா?   இல்லை வெறித்து பார்க்கிறானா?  என்று தெரியவில்லை. ஆனாலும் அந்த கடலைத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்..

கட்டான உடற்கட்டு.. தினமும் உடற்பயிற்சி செய்வதால் உருண்டு திரண்டிருந்த தேகம்.. அப்பொழுது வீசிய தென்றலில் அழகாக அசைந்தாடிய அடர்ந்த கேசம்.. கண்களில் ஒரு வித ஊடுருவும் பார்வை.. அழுத்தமாக மூடியிருந்த உதடுகள்..யாரும் தன்னை எளிதாக நெருங்கிவிட முடியாதவாறு  தன்னைச் சுற்றிலும் ஒரு கண்ணுக்கு தெரியாத பாதுகாப்பு வளையத்தை படர விட்டிருந்தான்..  

அவனைக் கண்டதுமே அருகிலிருந்த ஒரு பெண்கள் கூட்டம்

“ஏய்...  அங்க பாருங்கடி.. அந்த ஆள் செம சூப்பரா இருக்கான்.. ஹேன்ட்ஸமா  அம்சமா இருக்கான் டீ.. ஆனால் அவன்  பக்கத்துல யாருமே இல்லையே..!! இப்படி கட்டாக சிக்குனு இருக்கிறவனை எப்படி டீ இந்த பொண்ணுங்க  இன்னும் விட்டு வச்சுருக்காங்க..

பேசாம நாம  முயற்சி செய்து பார்க்கலாமா? யாருக்கு ஜேக்பாட் அடிக்குது னு பார்க்கலாம்.. “ என்று கண்சிமிட்டி தங்களுக்குள்  அவனை அந்த நெடியவனை  சுட்டிக்காட்டி கேலி செய்து பேசி சிரித்து கொண்டிருந்தனர்..  

அவர்கள் கிண்டல் கேலி  எல்லாம் அவன் காதில் விழுந்தாலும் அவன்  கருத்தில் பதியவில்லை.. இது மாதிரி எத்தனையோ பாராட்டுகளை, கன்னி பெண்களின் உளறல்களை, வம்பு பேச்சுக்களை அவன் கேட்டு கேட்டு அவன் காது புளித்துப் போய்விட்டது..

அதனால் இந்த மாதிரி கன்னிப் பெண்களின்  ரசனையான பேச்சு ஏனோ அவனுள் கர்வத்தையோ புன்முறுவலையோ தராமல் எரிச்சலைத் தான் சேர்த்தது...

அப்பொழுது அவனருகில் சற்று தொலைவில் ஒரு காதல் ஜோடி அமர்ந்திருக்க அந்த காதலனின் சில்மிஷங்களும் காதலியின் கைவளையல் சிணுங்களும் அவன்  காதில் விழ உடனே அது இன்னும் அவனை இறுக செய்தது..

தன் கையை எடுத்து காதை பொத்திக் கொள்ள வேண்டும் போல இருந்தது..  ஆனாலும் பொது இடத்தில் அது நன்றாக இருக்காது என்று பல்லை கடித்து அருகில் இருந்தவர்களின் கொஞ்சலையும் சிணுங்களையும் பொறுத்துக் கொண்டிருந்தான்..

ஆனால் உள்ளுக்குள்

“சே.. பொது இடத்தில் ஏன் தான் இப்படி நடந்து கொள்கிறார்களோ? இவங்க கொஞ்சலையெல்லாம் தனியா ரூம் போட்டு வச்சுக்க வேண்டியதுதான..“  என்று திட்டி கொண்டிருந்தவனுக்கு அங்கு நடப்பது ஒவ்வென்றையும் பார்க்க எரிச்சலாக இருந்தது..

அடிக்கடி இந்த கடலை பார்க்க வந்திருந்தால் அவனுக்கு இதெல்லாம் பழக்கமாக இருந்திருக்கும்..

அவனோ  எப்பொழுதுமே வேலை வேலை என்று வேலையை மட்டுமே கட்டிகொண்டு அழுது கொண்டிருந்தவனுக்கு இது எல்லாம் பழக்கமாக இல்லை..

இன்றுதான் முதன்முதலாக இந்த கடலை காண வந்திருக்கிறான்.. அதுவுமே தன் மனதில் இருக்கும் வேதனை புழு கொடுத்த குடைச்சலில் வேற வலி இல்லாமல் அதுக்கு வடிகாலாக இந்த கடலைத்தான் சென்று பார்த்து வரலாமே என்று வந்திருந்தான்....

முதலில் அந்த கடலை பார்த்த பொழுது அவனுள் பெரிதாக ஒன்றும் மாற்றம் தெரியவில்லை.. ஆனால் அந்த ஆர்ப்பரிக்கும் கடலை ஆழ்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த பொழுது ஏதோ அவன்  உள்ளே கொஞ்சம் அமைதி படுவதை  போல இருந்தது..

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த அமைதி பிடித்துப் போக அந்த அமைதியை வேண்டி அங்கேயே அமர்ந்து விட்டான்.. கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரத்துக்கு மேல் அதே இடத்தில் அமர்ந்து அந்த கடலையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான்..

வித்தியாசமாக முதலில்  காலை மடித்து அமர்ந்து இருந்தவன் இப்பொழுது  காலை நீட்டி அமர்ந்திருந்தான்..

தான் இங்கே வந்து ஒரு மணி நேரம் ஆகிவிட்டது.. அந்த ஒரு மணி நேரமும் சும்மாவே அமைதியாக இந்த கடலை பார்த்து கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்  என்று எண்ணுகையில் அவனுக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது..  

எப்பொழுதுமே நிற்க  கூட நேரமில்லாமல் எவ்வரி மினிட்ஸ் கவுண்ட்ஸ் என்று நொடியையும் வீணாக்காமல் தேனி போல சுறுசுறுப்பாக சுற்றிக் கொண்டே இருப்பவன் அவன்..

ஆனால் இன்று கடந்த ஒரு மணி நேரமாக எதையுமே உருப்படியாக  செய்யாமல் வெட்டியாக இந்த கடலைப் பார்த்துக்கொண்டு அமர்ந்திருப்பது அவனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது..

இந்த ஒரு மணி நேரத்தை அவனுடைய தொழிலில் முதலீடு செய்திருந்தால் அதனுடைய லாபம் பல கோடிகள் ஆக இருந்திருக்கும்.. ஆனால் அந்த கோடிகளை தேடி அவன்  மனம் இன்று நாடி ஓடவில்லை..

அமைதியை மன நிம்மதியை தேடி கோடியையும் விடுத்து இங்கே வந்து அமர்ந்து  இருக்கிறான்..

வர்மா குரூப் ஆஃப் கம்பெனிஸ் உடைய எம்.டி இப்படி கடலைப் பார்த்துக் கொண்டு காலத்தை விரயம் ஆக்கினான் என்று சொன்னால் யாருமே நம்பியிருக்க மாட்டார்கள்..

சொல்லியவரை நக்கலாக பார்த்து சிரித்திருப்பர்.. அப்படிப்பட்ட பெரிய பிசினஸ் மேன், பல கோடி கோடிகளுக்கு அதிபதி.  அவன் கால் பதிக்காத துறையே இல்லை..அதே போல அவன் தொழில்கள் பரவியிராத நாடுகளை விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம்..

அப்படி உலகமெங்கும் பல்வேறு துறைகளிலும் பல்வேறு விதமான தொழில்களை திறம்பட நடத்தி தொழில் சாம்ராஜ்யத்தில் தனக்கென தனி இடத்தை பிடித்து அதிலயே நீடித்து நிற்பவன் இன்று இங்கு இப்படி தனியாக கடலை பார்த்தபடி அமர்ந்திருக்கிறான் என்றால் என்னவாக இருக்கும்??

எல்லாம் அவன் உள்ளே அவனை ஆட்கொண்டு இருந்த நோயின் பாதிப்புதான் அவனை இப்படி அழைத்து வந்து இழுத்து வந்து தனியாக அமர வைத்து கடலை பார்க்க வைத்திருக்கிறது..

ஆரம்பத்தில் அந்த நோய் சாதாரணமானது என்று பெரிதாக கண்டு கொள்ளாமல் விட்டு விட்டான்..ஆனால் அது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வளர்ந்து இப்பொழுது அவனை முழுவதுமே திங்க ஆரம்பித்திருந்தது.. அவனும் அதற்கான மருந்தை எல்லா இடத்திலும் தேடி பார்த்து விட்டான்..

எவ்வளவு செலவானாலும் செலவு செய்ய தயாராக இருந்தான்..இருக்கிறான்..  அந்த மருந்து மட்டும் அவனுக்கு வேண்டும் இப்பொழுது..

ஆனால் தற்போது பிரபலமாக இருக்கும் கொரானா வைரஸ் க்கு  கூட சீக்கிரம் மருந்து கண்டுபிடித்தாலும் கண்டு பிடித்துவிடலாம்.. ஆனால் அவனுடைய நோய்க்கு மருந்தை கண்டுபிடிப்பது அவ்வளவு சுலபமாக இருக்காது என்று தோன்றியது..

ஒரு வேளை அந்த கொரானா வைரசை போல ஆரம்பத்தில் பெரிதாக கண்டு கொள்ளாமல் என்ன பண்ணி விடும் என்று அசால்டாக இருக்க போய் இன்று பல பேருக்கும் அந்த வைரஸ் பரவி பல நாடுகளை பதற வைப்பதை பார்க்கும் பொழுது அவனுடைய முட்டாள்தனம் அப்பொழுது தான் விளங்கியது..

அவனுடைய நோய்க்கும் அது தன்னுள் தோன்ற  ஆரம்பித்த அன்றே விழித்துக் கொண்டு அதற்கான மருந்தை தேடி கண்டுபிடித்து இருந்தால் அந்த கொரானா வைரசை போல இவ்வளவு வேகமாக அந்த நோய் அவன் உள்ளே பரவி இருக்காது..

அவனுடைய நோய் ன்  ஒரு சிறப்பு,  வழக்கம் போல மற்ற வைரஸ்களை போல அது மனிதரிடமிருந்து மனிதருக்கு பரவாது.. ஆனால் கண்களில் ஆரம்பித்து இதயத்தில் ஆக்கிரமித்து இன்று அவனுடைய மூளையையும் தாக்கி அவன்  உடலையே  செயலிழக்க செய்துவிடும் அந்த வைரஸ் அவன்  உள்ளே மட்டும் இருப்பதுதான் சிறப்பு..

“நல்லவேளை.. இந்த வைரஸ் மற்றவர்களுக்கு பரவவில்லை..நான் படும் வலியும் வேதனையும் அவஸ்தையும் மற்றவர்களுக்கும் பரவாது.. “  என்று அந்த நிலையிலும் லேசாக புன்முறுவல் செய்தான் அந்த நெடியவன்..

அந்த கடலையே இப்பொழுதும் ஆர்வமாக  பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் இப்பொழுது அந்த கடல்  ஓரளவுக்கு அமைதியாய் இருப்பதை போல இருந்தது.. அதே போல அவன் படும் வேதனையும் கொஞ்சம் மட்டு பட்டிருக்க எதேச்சையாக பார்வையை திருப்பியவன்  அப்படியே ஸ்தம்பித்து நின்றான்...

சற்றுத் தொலைவில் மங்கை ஒருத்தி அந்த பௌர்ணமி நிலவில் மணலில் கால் புதைய புதைய  நடந்து கொண்டிருக்க, அவளின் பின்பக்கம் மட்டும் அவன் பார்வைக்கு வந்தது..

மெல்லிய கொடி இடை மேனியில் எளிதான காட்டன் புடவை அணிந்து இருந்தாள்.. பின்னி தொங்க விட்டிருந்த ஜடை அவள் இடையை தாண்டி அவள் நடக்கும் வேகத்திற்கு ஏற்ப இருபக்கமும் அசைந்தாடியது...

அவள் தலையில் வைத்திருந்த மல்லிகைப்பூ அப்பொழுதுதான் நன்றாக  மலர ஆரம்பித்து அதன் மணம் எல்லா பக்கமும் பரவ, அவன் நாடியையும் தீண்டியது..

பின்புறம் இருந்து பார்க்கையில், அந்த பௌர்ணமி நிலவொளியில் தகதகத்த அந்த பெண்ணின்  வரி வடிவமும் முகம் பார்க்காமலயே யூகிக்க முடிந்த அவளின் முக வடிவும் அவனுள் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்த, அதுவரை உறங்கி கொண்டிருந்த அந்த வைரஸ் வேகமாக துள்ளி எழுந்து அதன் வேலையை காட்ட ஆரம்பித்தது...

உடனே ஏதோ உந்த, வேகமாக எழுந்தவன்  ராக்கெட் வேகத்தில் முன்னால்  பாய்ந்து சென்று அவள் முன்னே நின்றவன் அவள் முகத்தை ஆர்வமுடன் நோக்க அடுத்த நொடி அவனுடைய ஆர்வமெல்லாம் அந்தக் கரையை அடைந்த அலையை போல அப்படியே அடங்கிப் போனது..

தனக்கு முன்னால் திடீரென்று வந்து நின்று தன்னை ஒரு மாதிரி பார்த்து கொண்டு நிற்பவனை கண்டதும் அந்த பெண்ணும் திடுக்கிட்டு பின் சமாளித்து இவனை பார்த்து லேசாக முறைத்துவிட்டு அவனிடம் இருந்து விலகி  தன் வழியில் சென்று விட்டாள்..

அவனோ தன் மடத்தனத்தை எண்ணி தன்னையே நொந்து கொண்டு சங்கடத்துடன் தள்ளி நின்று கொண்டு தன் பேண்ட் பாக்கெட்டில் ஒரு கையை விட்டு கொண்டு மறு கையில் தன் பின்னந்தலையை கோதியபடி மீண்டும் அந்த கடலை பார்க்க ஆரம்பித்தான்..

அடுத்த சில நிமிடங்களில் ஒரு ஆணும் பெண்ணும் கைகோர்த்து அவனுக்கு முன்னால்  செல்ல, அந்த பெண்ணை பார்த்ததும்  மீண்டும் அவன் உள்ளே சந்தோஷ புயலடித்தது..  

முன்பை போலவே இந்த முறையும் வேகமாக சென்று பின்னாலிருந்து “எக்ஸ்க்யூஸ் மீ..”  என்று அழைத்தான்.. உடனே  இருவரும் திரும்பி  அவனை கேள்வியாக பார்க்க இப்பொழுதும் அவன் உள்ளே அதே பலத்த ஏமாற்றம்..

அவர்களும் என்ன என்று புருவத்தை உயர்த்தி கேள்வியாக பார்க்க,

“ஸாரி...  யூ கைஸ் கேரி ஆன்.. “  என்று அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தான்..  

அவர்களும் ஒரு மாதிரி அவனை பார்த்து முறைத்து விட்டு செல்ல அதைக் கண்டு மீண்டும் வேதனையாக இருந்தது அவனுக்கு...

வர்மா குரூப் ஆஃப் கம்பெனிஸ் எம்.டி இப்படி பீச்சில் ஒவ்வொரு பெண்ணையும் பார்த்து முகம் பார்த்து  கொண்டிருக்கிறான் என்று யாராவது சொன்னால் சொன்னவர் மீது மான நஷ்ட வழக்கு போட்டிருப்பர் கேட்டவர்..  

ஆனால் இன்று அதுவே உண்மையாகி விட தன்னையே நொந்து கொண்டு மீண்டும் அந்த பீச்சில் கால் புதைய நடந்தான்..அப்பொழுது அருகில் வந்த ஒரு நடுத்தர வயது பெண்மணி

“என்ன நைனா?  என்ன?  ஐட்டம் எதுவும் வேணுமா?  நானும் ரொம்ப நேரமா உன்ன பார்த்துகிட்டே இருக்கேன்..  போற வர பொம்பளைங்களை எல்லாம் போய் போய் பார்க்கிற.. வேணும்னா சொல்லு..என்கிட்ட எல்லா வகையான ஐட்டமும் இருக்கு..உனக்கு பிடிச்சத கூட்டிகிட்டு போய் என்ஜாய் பண்ணு..  என்ன வர்ரியா? “  என்று கண் சிமிட்டி கோணலாக சிரித்தாள்..

அதைக் கேட்டு அவன் கை முஷ்டி இறுகியது..உடல் விரைக்க முகம் இறுக கண்களில் உடனே கோபம் மின்ன

“சே... டேமிட்... “  இன்று தன் காலை தரையில் கோபமாக உதைத்து  அந்த பெண்ணை கோபமாக எரித்து விடும் பார்வை பார்த்து பின் வேகமாக அந்த பீச்சிலிருந்து வெளியேறினான்..

கடற்கரைக்கு அருகிலேயே நிறுத்தியிருந்த அவனுடைய ஆடி கார் அருகில் சென்றவன் அதன் கதவை திறந்து உள்ளே அமர்ந்ததும் வேகமாக அந்த கதவை அறைந்து சாத்தினான்..

அந்தப் பெண் கேட்டதே திரும்ப திரும்ப காதில் ஒலிக்க மீண்டும் அவன் உள்ளே கொதிக்க தன்னை ஆசுவாச படுத்துவதற்காக தன் அலைபேசியை உயிர்ப்பித்தான்..

அது அந்த காரில் பொருத்தி இருந்த சின்ன திரையுடன் வைபை மூலமாக இணைக்க பட்டிருந்தது..அலைபேசியை உயிர்பித்ததும் அந்த திரையில் அவனுக்கு வந்திருந்த இமெயில்கள் ஒளிர்ந்தன.. அவசரமாக அதை பார்வையிட பல இமெயில் களும் சில வாட்ஸ்அப் மெசேஜ்கள் அவனுடைய பதிலுக்காகவும்  கையெழுத்துக்காகமும் காத்துக் கொண்டிருந்தன..  

அப்போதுதான் உறைத்தது அவனுக்கு.. இந்த ஒரு மணி நேரத்தில் அவன்  பதில் அனுப்பி இருக்க வேண்டிய ஒப்புதலும் அவசரமாக பதில் அனுப்ப வேண்டியிருந்த இமெயில்களும் கண்ணுக்கு தெரிய,

“சே...எப்படி இவ்வளவு கேர்லஸ்ஸா இருந்து விட்டேனே..!! வெட்டியா ஒரு மணி நேரம் வீணாகிவிட்டதே.. “  என்று தன்னைத்தானே கொட்டிக் கொண்டு அவசரமாக அவன் பதில் அனுப்ப வேண்டிய இமெயில் க்கு வாய்ஸ் டைப்பிங்  பண்ண ஆரம்பித்தான்..

அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் மின்னல் வேகத்தில் அவனுடைய பதில்களை எல்லாம் அனுப்பி முடித்தவன்  கை விரலை நீட்டி சொடக்கு போட்டு தலைக்கு பின்னால் கையை மடித்து வைத்து கழுத்தை இரு பக்கமும் ஆட்டி நெட்டி முறித்தான்..  

அதற்கு மேல் நேரமாவதை  உணர்ந்து தன் காரை ஸ்டார்ட் பண்ணி செலுத்த ஆரம்பித்தான்..கூடவே அவன் பார்வை முன்னாலிருந்த திரையில் ஓடிக் கொண்டே இருந்தது.. அவனுக்கு பிடித்த இசையை ஒலிக்க விட்டு அப்படியே அவனுக்கு தகவல் வேண்டியிருந்த  ஒரு வலைதளத்தை திறந்து அதில் பார்வையைப் பதித்து கொண்டே சாலையை நோக்கி ஓட்டிக் கொண்டிருந்தான்..

பார்வை அந்த வலைத்தளத்தில் இருந்தாலும் அவன் மனம் மீண்டும் அவனுடைய நோய் பாதிப்புக்கு ஆளாக ஆரம்பித்தது.. இதுவரை இருந்த வேலையால் மறைந்திருந்த அவன் வேதனை இப்பொழுது மீண்டும் தலை தூக்க ஆரம்பித்தது..

காரை செலுத்திய படியே அப்பப்ப அந்த வலைத்தளத்தை பார்வையிட்டுக் கொண்டிருந்தான்..அப்பொழுது வந்த ஒரு விளம்பரத்தின் மீது பார்வையை செலுத்தினான்..

“உங்கள் இதயத்தை தொலைத்து விட்டீர்களா?  உங்கள் காதலியை பற்றி தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமா?  உங்கள் காதலியை கண்டுபிடித்து தர வேண்டுமா?  இல்லை உங்கள் மனைவியை தொலைத்து விட்டீர்களா?  உங்கள் மனைவியை கண்டுபிடித்து தர வேண்டுமா?  கவலையை விடுங்கள்..

எப்படிப்பட்ட கவலையாக இருந்தாலும் உங்களுடைய கவலையைத் தீர்த்து நீங்கள் தொலைத்த உங்களுடைய ஸ்வீட் ஹார்ட் ஐ தேடி  கண்டுபிடித்து தருவது என் கடமையாகும்..

நீங்கள் தொலைத்த இதயத்தை கண்டுபிடித்து உங்கள் கவலையைப் போக்க காத்துக் கொண்டிருக்கும் இந்த அடியேனை உடனே தொடர்பு கொள்ளுங்கள்..  உங்களுக்காக சேவை செய்ய காத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.. உடனே இந்த எண்ணிற்கு தொடர்பு கொள்ளுங்கள்.. “  என்று அந்த விளம்பரம் அந்த வலைத்தளத்தில்  ஓடிக் கொண்டிந்தது..

அதனை எதேச்சையாக   பார்த்தவன்  அந்த விளம்பரத்தில் சொல்லியிருந்த உங்கள் மனைவியை தொலைத்து விட்டீர்களா ? என்று வரியில் மீண்டும் நிலை குத்தி நிற்க,  அந்த வரிகளை திரும்ப திரும்ப பார்க்க அவன் உள்ளே உடனே  ஸ்பிளாஷ் அடித்தது..

அவனுடைய பிசினஸ் மூளையை பயன்படுத்தி அவசரமாக ஏதோ கணக்குகளை போட்டான்..பின் அதற்கு விடை கிடைத்து விட கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருக்க அந்த விளம்பரத்தை திருப்பியும் படித்துப் பார்த்தான்..

உடனே அழுத்தமான அவன் உதட்டில் லேசாக புன்னகை தவழ உடனே தன் அலைபேசியை எடுத்து அடுத்த நொடி  அந்த எண்ணை டைப் பண்ண ஆரம்பித்தான் அந்த நெடியவன்...

 

ஹாய் ப்ரண்ட்ஸ்,

யார் இந்த நெடியவன்?  அவனுக்கு என்ன பிரச்சனை என்று ஓரளவுக்கு யூகித்து இருப்பீர்கள்..  அவனைப் பற்றி வரும் அத்தியாயங்களில் மேலும் தெரிந்து கொள்ளலாம்..